ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದೆನಿಸುವ ವಿಷಯಗಳನ್ನ ಇತರರೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗಿಷ್ಟ. ಈ ಹಿಂದಿನ ನನ್ನ ಅನೇಕ ಬರಹಗಳು ಅಂತಹವೇ. ಈಗ ನಾನು ಹೇಳಹೊರಟಿರುವುದು “ಮುಳುಗುವಿಕೆ (Competitive Apnea)” ಎಂಬ ಕ್ರೀಡೆಯ ಕುರಿತು. ಈ ಕ್ರೀಡೆಯ ವಿಷಯ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸಂಭವ ಕಡಿಮೆಯೆಂದೇ ನನ್ನನಿಸಿಕೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಈ ಲೇಖನ.
ಗಾಳಿತುಂಬಿದ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಮೊದಲಾದ ಆದುನಿಕ ಮುಳುಗು ಉಪಕರಣಗಳು ಬರುವ ಮೊದಲು ಮುಳುಗುವಿಕೆ ಎಂಬುದು ಮುತ್ತು ಆಯುವವರು ಹಾಗು ಸ್ಪಂಜು ಆಯುವವರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಉಸಿರನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಶ್ವಾಸಕೋಶದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಸಮುದ್ರದಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದು ಮುತ್ತನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ತೆಗೆದು/ಸ್ಪಂಜನ್ನು ಆಯ್ದು ಮೇಲೆ ಬರಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಕೃತಕ ಉಸಿರಾಟ ನೀಡುವ ಮುಳುಗು ಉಪಕರಣಗಳು ಇಂದು ಈ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸುಲಭ ಮಾಡಿವೆ.(ಕೆಲವರು ನೀರಿನ ತೊಟ್ಟಿಗಳಲ್ಲೂ ಆ ಮೃದ್ವಂಗಿಗಳನ್ನು ಸಾಕಿ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳಗೆ ‘ಕಸ’ ತುರುಕಿ ಮುತ್ತು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ!!!) ವೃತ್ತಿ ಸಂಬಂದಿಸಿದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಇಂದು ‘ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ (Competitive Apnea) ಎಂಬುದು “ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಮುರಿಯುವ” ಕ್ರೀಡೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ!!!
ತಮಗಿಂತ ಹಿಂದಿನವರು ಮಾಡಿದ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ಮುರಿದು ಹೊಸ ದಾಖಲೆ ಬರೆಯಲು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಈ ‘ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಿದಗಳಿವೆ. ಅಷ್ಟೇನೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಲ್ಲದ-ಈಜುಕೊಳದಲ್ಲಿ ಉಸಿರು ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಂಡು ಆದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಇರುವುದು, ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು ಮುಳುಗಿ ಆದಷ್ಟು ದೂರ ಕ್ರಮಿಸುವುದು-ಇವೆಲ್ಲಾ ಒಂದುಕಡೆಯಾದರೆ ಅಂಜದ,ಅಪಾಯಗಳಿಗೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದವರಿಗೆ ಸದಾ ಸವಾಲಾಗಿರುವ ‘ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ಯ ಪ್ರಕಾರವೇ ಮೈ ಝುಂ ಎನ್ನಿಸುವ ‘ಆಳ ಮುಳುಗುವಿಕೆ’!!!! ಹೆಚ್ಚಿನವರ ಅನಿಸಿಕೆಯಂತೆ ಪ್ರಪಂಚದ (ಬೇಸ್ ಜಂಪಿಂಗ್ ನಂತರದ) ಎರಡನೇ ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯದ ಕ್ರೀಡೆ!!! ಬನ್ನಿ. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿಯೋಣ. ಒಮ್ಮೆ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು ಶ್ವಾಸಕೊಶದೊಳಗೆ ಗಾಳಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಷ್ಟು ಆಳದವರೆಗೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಬಹುದು?? (ಸರಿಯಾದ ಪದಪ್ರಯೋಗವೆಂದರೆ-ಎಷ್ಟು ಆಳದವರೆಗೆ ಮುಳುಗಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಮೇಲೇರಬಲ್ಲ??-ಎಂಬುದು) ೨೦ ಅಡಿ? ೩೦ ಅಡಿ?? ೫೦ ಅಡಿ??? ಊಹೂ. ನೀವು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ಆಳ ಮುಳುಗುವಿಕೆಯಲ್ಲೂ ಎರಡು ವಿದಗಳಿವೆ. ಒಂದು-ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು ಲೋಹದ ತೂಕದೊಂದಿಗೆ ಆಳಕ್ಕಿಳಿಯುವುದು-ಯೋಜಿತ ಆಳ ತಲುಪಿದನಂತರ ಗಾಳಿ ಚೀಲದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಸರಸರನೆ ಮೇಲೆ ಬರುವುದು.(ಗಾಳಿಚೀಲ ಒದಗಿಸಲು ಕೃತಕ ಉಸಿರಾಟದ ಸಹಾಯಕರಿರುತ್ತಾರೆ). ಈ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದಾಖಲೆ-ಉಸಿರು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಓದಿ-೨೧೪ ಮೀಟರ್(೭೦೬ಅಡಿ)!!! ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಕಾರ-‘ಸಮತೂಕ ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ (Constant Weight Apnea)-ಮುಳುಗಲು ಹಾಗೂ ಮೇಲೇರಲು ಯಾವುದೇ ತೂಕ/ಗಾಳಿಚೀಲ ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಉಸಿರೆಳೆದು ಮುಳುಗಿ ಮೇಲೇಳುವುದು. (ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಜಾಲಪಾದ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು). ಇದು ಮುಳುಗುವಿಕೆ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಕಷ್ಟದ ವಿದ. ಈ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲೂ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಸಾಹಸಿಯೊಬ್ಬ ೧೨೪ ಮೀಟರ್(೪೦೯ಅಡಿ) ಆಳ ಕ್ರಮಿಸಿ ಮೇಲೆಬಂದಿದ್ದಾನೆ!!!! ಅಬ್ಬಾ ಮನುಷ್ಯರ ಛಲವೇ!!!
ಕೇವಲ ಉಸಿರೆಳೆದುಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ೨೦೦-೩೦೦ ಅಡಿ ಆಳ ಮುಳುಗುವುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರೇನೇ ಈ ಆಳಮುಳುಗುವಿಕೆಯ ಅಪಾಯ ಹಾಗೂ ಭೀಕರತೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜಾಡಿ, ಮುಳುಗಿಯೆದ್ದು ಅನುಭವವಿರುವ ಓದುಗರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು ಶ್ವಾಸಕೋಶದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರುವ ಗಾಳಿಯು ಗಾಳಿಚೀಲದಂತೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ದೇಹವನ್ನು ತಳ್ಳುವುದರಿಂದ ೧೫ ಮೀ. ಆಳದವರೆಗೆ ಮುಳುಗುವುದು ಕಷ್ಟವೇ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಆಳಕ್ಕೆ,ಮೇಲಿನ ನೀರಿನ ಒತ್ತಡದಿಂದ, ದೇಹ ಕೆಳಕೆಳಕ್ಕೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಜಾರಲಾರಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಆಳಕ್ಕಿಳಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪರಿಸರ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಒಂದೊಂದೇ ಬಣ್ಣಗಳು ಮಾಯವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣವೇ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ೬೦ ಮೀಟರ್ ಗಿಂತ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀಲಿ ಬೆಳಕೂ ಮಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ಬರೇ ಕತ್ತಲು!!! (ಅಲ್ಲಾಡದಂತೆ ಫಿಕ್ಸ್ ಮಾಡಲಾದ ಅಳತೆ ಹಗ್ಗವೇ ಮುಳುಗಿ ಮೇಲೆ ಬರುವವರಿಗೆ ದಾರಿದೀಪ. ಆ ಹಗ್ಗದ ಕೆಳತುದಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿರುವ ಗುರುತೊಂದನ್ನು ಮೇಲೆ ತರಬೇಕು). ಇನ್ನು ಆಳಕ್ಕೆ ಹೋದಂತೆ ದೇಹದಲ್ಲಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳು-ಆಳ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ ಒತ್ತಡದಿಂದಾಗಿ ರಕ್ತ ಹೃದಯ ಹಾಗೂ ಶ್ವಾಸಕೋಶದ ಕಡೆ ನುಗ್ಗಲಾರಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಶ್ವಾಸಕೋಶದ ಗಾತ್ರ ಚಿಕ್ಕದಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಸಾರಜನಕ ಅಂಶ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಳುಗುಗಾರರ ಮಾನಸಿಕ ಹಾಗೂ ದೈಹಿಕ ಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಬಹುದು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆಳ ಮುಳುಗಿ ಮೇಲೆ ಬರಲು ಅಸಮಾನ್ಯ ಮಾನಸಿಕ ಹಾಗು ದೈಹಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಬೇಕೇ ಬೇಕು. |
| ಸಾರಾ ಕ್ಯಾಂಬೆಲ್ |
ಇನ್ನು ನತಾಲಿಯ ಕಥೆ ಇನ್ನೂ ಮಜವಾಗಿದೆ. ೨೫ ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ ೨೦೦೯. ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ ನತಾಲಿಯ ಕನಸಿನ ಆ ಗುರಿ ಮುಟ್ಟಿದಳು. ೧೦೧ ಮೀಟರ್ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು ಮೇಲೆ ಬಂದಳು. ಮೇಲೆ ಬಂದವಳೇ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ನಿಯಮದಂತೆ ೬೦ ಸೆಕೆಂಡುಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರಜ್ಞಾಶೂನ್ಯಳಾಗದೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿಯೂ ಇದ್ದಳು. ಹೊಸ ದಾಖಲೆ ಅವಳ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಈ ಸಂತೋಷ ಕೇವಲ ಏಳು ತಿಂಗಳು ಮಾತ್ರ. ಈ ವರ್ಷದ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳ ಹೆಸರನ್ನು ದಾಖಲೆ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ತೆಗೆಯಲಾಯಿತು!!! ಕಾರಣ?? ಅವಳ ತರಬೇತುದಾರ ಆ ಮುಳುಗುವಿಕೆಯ
ಆಯೋಜಕನಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೆ ಮುಖ್ಯ ತೀರ್ಪುಗಾರನೂ ಆಗಿದ್ದ. AIDA ನಿಯಮಾವಳಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ!!!
(‘ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ ಆಸಕ್ತರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಾದ ವಿವಾದ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ).AIDA ಅಧಿಕೃತ ದಾಖಲೆಗಳು ಏನೇ ಇರಲಿ, ೧೦೧ ಮೀಟರ್ ಆಳ ಕ್ರಮಿಸಿದ ಮೊದಲ ಮಹಿಳೆ ನತಾಲಿಯ.
ಅಪಾಯಕಾರಿ ಸಾಹಸಗಳನ್ನ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರಿಗೆ ಸರಿಸಾಟಿ ನಮ್ಮವರಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ‘ಅತಿಸಾಹಸದ ಕ್ರೀಡೆಗಳು’ (Extreme Adventures) ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ(ಯಂತೆ). ಟಿ.ವಿ. ವಾಹಿನಿಗಳು ಪ್ರಾಯೋಜಕರಾಗಿ ದುಡ್ಡು ಸುರಿಯುತ್ತವೆ. ವಾಚು,ಟೆಂಟ್,ಕ್ಯಾಮರ ಮೊದಲಾದವುಗಳ ಜಾಹಿರಾತುಗಳು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುತ್ತವೆ. ಧೈರ್ಯ,ಛಲ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಅವರಕಡೆಯಿದೆ. ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನಿಸುವುದು-ಐದಾರು ಜನರ ತಂಡ-ಗೋಡೆಯಂತಹ ಸಾವಿರಾರು ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಬಂಡೆಯ ಪರ್ವತ ಏರುವುದು. ಕೆಳಗೆ ಪ್ರಪಾತ. ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಹಗ್ಗ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಂಡೆಯ ಮದ್ಯದ ಕೊರಕಲಿನೊಳಗೆ ಹುಕ್ಸ್ ಹಾಕಿ ನೇತಾಡುತ್ತಾ ಮೇಲೇರುತ್ತಾರೆ. ಅತಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ ಹತ್ತುತ್ತಾ ಕತ್ತಲಾದಾಗ (ಹುಕ್ಸ್ ಗಳಿಂದ ಹುಕ್ಸ್ ಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ನೈಲಾನ್ ಹಗ್ಗದಲ್ಲಿ) ನೇತಾಡುವ ಟೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಹತ್ತಲಾರಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ!!!
ನಿಮಗೆ ಈ ‘ಮುಳುಗುವಿಕೆ’ ಕ್ರೀಡೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿತ್ತೇ? ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿಗೆ ಸದಾ ಸ್ವಾಗತ.
